Անցյալ տարի գարնանը ընկերուհիներիցս մեկի հետ գնացել էինք երևանյան բոհեմական (ծիծաղս գալիս է այս երկու բառերի համադրությունից)խնջույքներից մեկին:
Շուրջբոլորս
արհեստական
հայացքներով
ու
տհաճ
ժպիտներով
մարդիկ
էին,
ում
հետ
հետո
ավելի
մոտիկից
էի
ծանոթանալու
ու
ավելի
էի
խորշելու:
Հիանալի
երաժշտություն
էր
հնչում,
ամեն
դեպքում:
Եվ
եթե
ալկոհոլի
մեծ
քանակը
չլիներ,
գուցե
դեն
նետեի
բարձրակրունկներս
ու
դուրս
գայի
ծխով
ու
սեքսով
լի
այդ
տարածքից:
Ինչ-որ լուսանկարիչներ(պարզվում
է՝
Երևանում
լուսանկարչական
սարք
ունեցող
ցանկացածն
արդեն
լուսանկարիչ
է)
գլամուրային
պաստառի
մոտ
լուսանկարում
էին
չափից
դուրս
երկար
կամ
չափից
դուրս
կարճ
զգեստներով
աղջիկների,
ում
դեմքից
անպակաս
էր
դասական
«duckface»-ը: Ինչ մեղքս թաքցնեմ, մի երկու անգամ էլ ինձ չխկացրին:
Այն ժամանակ, երբ բազկաթոռներից մեկի վրա թագուհու պես բազմած ձեռքիս մեջ պտտացնում էի սառույցով վիսկիի հերթական բաժակը, ինձ մոտեցավ քառասունին մոտ մի տղամարդ: Բարձրահասակ էր, հրեշի նման կապույտ աչքերով, կարճաթև սպիտակ վերնաշապիկի տակից երևում էին ձեռքի դաջվածքների մի մասը, հաստ կարմիր շրթունքներ ուներ ու ինձ խելքահան անող երկու օրվա չսափրված այտեր: Ընդհանուր առմամբ եթե գինովցած չլինեի, պիտի որ նրանից վախենայի, բայց այդ պահին նա ինձ այնքան գրավիչ թվաց, որ աչքերս կլորացնելով ժպտացի նրան: Հավանաբար շատ հիմար տեսք ունեի: Նա նստեց կողքս ու ականջիս շշնջաց. «Ո՞ր համարի կոշիկ ես հագնում»: Անսպասելիությունից սկսեցի ծիծաղել,
և
նա
ձեռքը
շատ
վստահաբար
դրեց
ծնկիս:
Օպա!
Այդ
պահին
դա
ինձ
ամենասեքսուալ
ժեստը
թվաց,
գուցե
իսկապես
այդպես
էր,
չգիտեմ:
Գուցե
եթե
նա
այդքան
սատանայական
գեղեցկություն
չունենար,
ես
նրան
մի
լավ
ապտակ
հասցնեի:
Ընդհանրապես
արտաքինը
մահու
չափ
կարևոր
է,
գոնե
ինձ
համար:
Բայց
արտաքինից
ավելի
կարևոր
խնամվածությունն
է:
Իսկ
նա
շաաաատ
խնամված
էր,
իսկ
օծանելիքի
բույրը,
կարծես,
հատուկ
էր
ընտրել,
որ
խելքահան
անի:
Մի
խոսքով՝
ինձ
մոտ
սկսեց
մեկանգամյա
սիրահարվածությունը,
որը
կամ
պետք
է
ավարտվեր
սեքսով
կամ
մի
շաբաթյա
դեպրեսսիայով:
Ես
նրան
տվեցի
հեռախոսիս
համարը:
Հաջորդ օրն առավոտյան 6-ին հեռախոսիս զանգ է գալիս: Աշխարհի տակ եղած բոլոր հայհոյանքները մռթմռթալով վերցնում
եմ
հեռախոսս
ու
էկրանին
տեսնում
«Kapuyt achqerov hresh» անունը: Մի քանի վայրկյան պահանջվեց, մինչև հիշեմ, թե ինչ է կատարվում: Հիշեցի… Որոշեցի չպատասխանել, ապա պատասխանել,
ապա
չպատասխանել:
Մինչ
որոշում
էի,
զանգերը
դադարեցին:
Հիշեցի
նրա
օծանելիքի
բույրն
ու
հետ
զանգեցի:
-Բարի լույս, գեղեցկուհի:
-Բարիիիի…
-Ուզու՞մ ես այսօր հանդիպենք:
-Մի տեսակ տարօրինակ չե՞ս համարում, որ առավոտյան 6-ին զանգահարում ես աղջկան ու հանդիպում առաջարկել:
-Ահ, կներես, սաղ գիշեր չեմ քնել, աշխատում էի, ինձ թվաց դու էլ քնած չես լինի:
Նա ինձ հետ այնպիսի ձայնով էր խոսում, կարծես հենց այդ պահին սեքսով էր զբաղվում:
-Չէ, քնած էի, բայց նորմալ ա:
-Հանդիպում ե՞նք:
-Որտե՞ղ:
-Իմ բնակարանում: Ես քեզ հասցեն կասեմ: Բայց մինչ այդ արի մի քանի բան քննարկենք: Ես ուզում եմ, որ ամեն ինչ լավ լինի:
Եվ նա ինձ մանրամասն նկարագրել, թե ինչ հագնեմ ու ինչպիսի տեսք ունենամ.
-Կհագնես սև ներքնազգեստ ու զուգագուլպաներ: Հա ու դեզոդորանտ
չօգտագործես,
վրադ
ոչ
մի
կրեմ
կամ
յուղ
չքսես:
Դու
ինչ-որ ցանկություն
ունե՞ս
ինձ
հետ
կապված:
Այ քեզ զարմանալի խաղ, մտքովս անցավ: Գի՞ժ է: Բայց դուրս եկավ: Ես էլ հավեսի ընկա:
-Ես առանձնապես պատվերներ չունեմ,- ծիծաղելով ասացի:
-Շատ լավ, ուրեմն քեզ ավելի ուշ sms կանեմ, կգրեմ ուր գաս ու երբ: Պակա, կյանք:
Այ քեզ բան: Հեռախոսը կախեցի ու սկսեցի ծիծաղել: Ոչ երնեկ այն կնոջը, որ միշտ նրա կողքին կլինի:
Երեկոյան պատրաստ էի: Ամեն ինչ իր ուզածով էի արել: Ինչ խոսք, «թույն» տեսք ունեի: Նա դիմավորեց ինձ շենքի մուտքի մոտ: Այսօր ավելի վախենալի տեսք ուներ: Բայց դե միևնույն է, գրավիչ տղամարդ էր: Միասին բարձրացանք նրա բնակարան: Նա գեղեցիկ սեղան էր պատրաստել, անուշաբույր մոմեր էր դրել: Ամեն ինչ շատ գեղեցիկ էր, ինձ դուր եկավ: Մոտ երկու ժամ զրուցելուց հետո ինձ թվում էր, թե մենք այդպես էլ սեքսով չենք զբաղվի: Բայց նա հանկարծ հարձակվեց վրաս: Տապալեց ինձ գետնին ու սկսեց գազանաբար համբուրել: Մի քանի վայրկյանում մերկացրեց ինձ ու կարգադրեց գնալ ննջասենյակ ու սպասել իրեն: Ապշած ու արդեն իսկ ինձ կորցրած գնացի ննջասենյակ ու պառկեցի անկողնուն: Շուտով նա էլ եկավ, դանդաղ մերկացավ, հագուստը խնամքով տեղավորեց աթոռին ու մոտեցավ ինձ: Վրաս միայն ներքնազգեստս ու զուգագուլպաներս
էին:
Նա
զգուշորեն
նստեց
վրաս,
հարցրեց՝
արդյոք
ծանր
չէ:
Ես
գլուխս
բացասաբար
շարժեցի:
Նա
կռացավ
ու
համբուրեց
ինձ:
Սպասում
էի,
որ
համբույրն
էլ
դաժան
կլինի,
բայց
այն
շատ
նուրբ
էր:
Այն
ժամանակ,
երբ
թուլացել
էի
և
մտածում
էի,
որ
շատ
էլ
ռոմանտիկ
սեքս
ենք
ունենալու,
նա
հանկարծ
մատներն
ուժեղ
մտցրեց
հեշտոցս
ու
դուրս
հանելով
սկսեց
ագահորեն
ծծել
դրանք:
Այդպես
մի
քանի
րոպե
շարունակ:
Ապա
հանեց
զուգագուլպաներս
ու
սկսեց
ծծել
ոտքիս
մատները:
Անկեղծ
ասած
տարիների
ընթացքում
այդպես
ոչ
ոք
չէր
արել:
Պարզվում
է՝
ոտքերի
մատները
կնոջ
էրոգեն
գոտիներից
են:
Թեև
պետք
է
ասեմ՝
անսովոր
էր:
Նույն
բախտին
արժանացան
թևատակերս.
նա
անդադար
լիզում
էր
դրանք:
-Գժվում եմ հոտիդ համար,- շշնջում էր նա:
Մենք այդպես էլ սեքս չունեցանք: Այն ժամանակ, երբ նա գլուխը մտցրել էր ոտքերիս արանքը, նա օրգազմ ստացավ, ապա ինձ էլ հասցրեց օրգազմի: Ապա լուռ վեր կացավ, համբուրեց ճակատս ու ասաց, որ խենթացնող եմ:
Նա ֆետիշիստ էր: Ամենադասական ֆետիշիստ: Իսկ ես, ինչպես պարզվեց, այդքան էլ չեմ սիրում իրենց, թեև նրանք կարող են ապշեցուցիչ օծանելիք ու կապույտ աչքեր ունենալ:
Ես նույնպես հագնվեցի: Նա հյուրասենյակում ծխում էր:
-Այլևս չեմ զանգում քեզ, չէ՞,- հանգիստ տոնով ասաց նա:
-Մի տեսակ չէ,-ժպտացի:
-Ես տաքսի կկանչեմ:
-Չէ, մերսի, ուզում եմ մի քիչ քայլել:
-Լավ, գեղեցկուհի: Դու շատ լավն ես:
Ժպտացի ու դուրս եկա:
Ես ֆետիշիստներին չեմ սիրում: Դա միանշանակ է:
0 մեկնաբանություն :
Post a Comment